Filiżanka kawy
W blasku bursztynu
wyglądasz jak wiosna
Twój uśmiech szczery
nasz dom w słoneczny ogród zmienił
dotykam Twych dłoni
ze snu budzę Cię powoli
Twe oczy niebieskie
witają mnie uśmiechnięte
całuję Twe włosy
wspominam rozkosz nocy
jeszcze tylko filiżanka kawy
i znów pójdę do pracy
Okno
Jej piękna nie oddam jak z okna spogląda,
odsłania ramiona, mówi że kocha,
światło maluje kształty jej zgrabne,
co serce me czuje nikt nie odgadnie.
Kiedy w pracy siedzę już za nią tęsknię,
kiedy powracam zaraz do niej biegnę,
gorąco całuję i długo na nią patrzę,
bez tego nie zasnę.
Tylko ten czas, czy jeszcze mnie lubi,
dlaczego chce mnie zgubić,
taki zazdrosny o moje powroty,
chciałby, abym siedział w pracy do nocy.
Lecz noc komu innemu jest pisana,
a ta dama gotowa pójść z czasem na wojnę,
taka jest radykalna,
więc praca musi poczekać do rana,
reszta jest niepisana
Miłość
0 komentarzy