Przeciwko wojnie

Opublikowane przez admin w dniu

Poezja i Fotografia

Jan Brzeziński

Przeciwko wojnie

Jeśli mnie ktoś dziś zapyta, dlaczego nie piszę o wojnie, tylko się Tobą zachwycam? Powiem, że wojna to straszna zołza, taka o wszystko jest zazdrosna, o szczęście, o piękno, o uśmiech zazdrosna.

Jednak przez swe działanie, przypomina mi co jest w życiu ważne, Ciągle marudzę, że życie takie trudne, do tego ulotne i kruche – a czy miałem w nim czas na uśmiech?

Tyle dziś zła dookoła, brzydota głośno woła – a czy w czasach pokoju, piękno i dobro mieszkało w moim pokoju?

Szukałem szczęścia, wypatrywałem go gdzieś z daleka – lecz przez swą ślepotę, nie widziałem jak blisko mnie czeka.

Twoja miłość i piękno, to nadziei kropla w oceania dobra przeciwko wojnie – dlatego się Tobą zachwycam.

Błękitno – złota

Gdzie się podziało niebo błękitne,
a Twe oczy niebieskie,
dlaczego są takie szkliste?
Dlaczego chowasz swoje ramiona,
i w promieniach słońca Cię nie oglądam?
Przed kim swoje skrywasz piękno
i dlaczego jest Ci tak ciężko?
 
Dzisiaj morową sukienkę ubrałaś,
biodra swoje przepasałaś
i w ciężkie korale się przyodziałaś.
Teraz innym świecisz blaskiem,
odwagi, męstwa i głodu zwycięstwa,
widzę w Tobie też nutę szaleństwa,
i jesteś w tym cała piękna.
 
Lecz Twoje światło mrok ogarnia,
czy dalej będziesz urodzajna,
w łany zbóż bogata,
dla siostry i dla brata.
Czy nie wpadniesz w ręce kata,
a pozostaniesz bliżej świata?
 
Ale Ty dzisiaj nieposłuszna
i niegrzeczna jesteś.
Tym co ziemię zagarniają
i po niebo Twe sięgają
mówisz p…rz się,
bo Ty błękitno-złota jesteś.

Przed burzą

Młoda niewiasta dziś na mnie spojrzała,
w niebieską bluzeczkę była ubrana,
jej żółta spódniczka była lekko poszarpana,
wyglądała jakby się z kimś zmagała,
jakby gwałtem była brana.
 
Jej oczy wołały – potrzebuję pomocy,
on silny i mocny, lecz zbyt wyniosły,
jam nigdy go nie kochała,
o wolność swoją zabiegała,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Ja głodu wielkiego od niego doznałam,
śmierci swych dzieci się naoglądałam,
lecz dumę swoją zachowałam
i czoła przed nim nie schylałam,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Więc pomóż mi proszę,
bo dłużej tego nie zniosę,
on tak się rozjuszył,
że z nożem na mnie się rzucił,
me serce krwawi od rana,
bo znowu gwałtem jestem brana.

Jeśli mnie ktoś dziś zapyta, dlaczego nie piszę o wojnie, tylko się Tobą zachwycam? Powiem, że wojna to straszna zołza, taka o wszystko jest zazdrosna, o szczęście, o piękno, o uśmiech zazdrosna.

Jednak przez swe działanie, przypomina mi co jest w życiu ważne, Ciągle marudzę, że życie takie trudne, do tego ulotne i kruche – a czy miałem w nim czas na uśmiech?

Tyle dziś zła dookoła, brzydota głośno woła – a czy w czasach pokoju, piękno i dobro mieszkało w moim pokoju?

Szukałem szczęścia, wypatrywałem go gdzieś z daleka – lecz przez swą ślepotę, nie widziałem jak blisko mnie czeka.

Twoja miłość i piękno, to nadziei kropla w oceania dobra przeciwko wojnie – dlatego się Tobą zachwycam.

Błękitno – złota

Gdzie się podziało niebo błękitne,
a Twe oczy niebieskie,
dlaczego są takie szkliste?
Dlaczego chowasz swoje ramiona,
i w promieniach słońca Cię nie oglądam?
Przed kim swoje skrywasz piękno
i dlaczego jest Ci tak ciężko?
 
Dzisiaj morową sukienkę ubrałaś,
biodra swoje przepasałaś
i w ciężkie korale się przyodziałaś.
Teraz innym świecisz blaskiem,
odwagi, męstwa i głodu zwycięstwa,
widzę w Tobie też nutę szaleństwa,
i jesteś w tym cała piękna.
 
Lecz Twoje światło mrok ogarnia,
czy dalej będziesz urodzajna,
w łany zbóż bogata,
dla siostry i dla brata.
Czy nie wpadniesz w ręce kata,
a pozostaniesz bliżej świata?
 
Ale Ty dzisiaj nieposłuszna
i niegrzeczna jesteś.
Tym co ziemię zagarniają
i po niebo Twe sięgają
mówisz p…rz się,
bo Ty błękitno-złota jesteś.

Przed burzą

Młoda niewiasta dziś na mnie spojrzała,
w niebieską bluzeczkę była ubrana,
jej żółta spódniczka była lekko poszarpana,
wyglądała jakby się z kimś zmagała,
jakby gwałtem była brana.
 
Jej oczy wołały – potrzebuję pomocy,
on silny i mocny, lecz zbyt wyniosły,
jam nigdy go nie kochała,
o wolność swoją zabiegała,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Ja głodu wielkiego od niego doznałam,
śmierci swych dzieci się naoglądałam,
lecz dumę swoją zachowałam
i czoła przed nim nie schylałam,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Więc pomóż mi proszę,
bo dłużej tego nie zniosę,
on tak się rozjuszył,
że z nożem na mnie się rzucił,
me serce krwawi od rana,
bo znowu gwałtem jestem brana.

Jeśli mnie ktoś dziś zapyta, dlaczego nie piszę o wojnie, tylko się Tobą zachwycam? Powiem, że wojna to straszna zołza, taka o wszystko jest zazdrosna, o szczęście, o piękno, o uśmiech zazdrosna.

Jednak przez swe działanie, przypomina mi co jest w życiu ważne, Ciągle marudzę, że życie takie trudne, do tego ulotne i kruche – a czy miałem w nim czas na uśmiech?

Tyle dziś zła dookoła, brzydota głośno woła – a czy w czasach pokoju, piękno i dobro mieszkało w moim pokoju?

Szukałem szczęścia, wypatrywałem go gdzieś z daleka – lecz przez swą ślepotę, nie widziałem jak blisko mnie czeka.

Twoja miłość i piękno, to nadziei kropla w oceania dobra przeciwko wojnie – dlatego się Tobą zachwycam.

Błękitno – złota

Gdzie się podziało niebo błękitne,
a Twe oczy niebieskie,
dlaczego są takie szkliste?
Dlaczego chowasz swoje ramiona,
i w promieniach słońca Cię nie oglądam?
Przed kim swoje skrywasz piękno
i dlaczego jest Ci tak ciężko?
 
Dzisiaj morową sukienkę ubrałaś,
biodra swoje przepasałaś
i w ciężkie korale się przyodziałaś.
Teraz innym świecisz blaskiem,
odwagi, męstwa i głodu zwycięstwa,
widzę w Tobie też nutę szaleństwa,
i jesteś w tym cała piękna.
 
Lecz Twoje światło mrok ogarnia,
czy dalej będziesz urodzajna,
w łany zbóż bogata,
dla siostry i dla brata.
Czy nie wpadniesz w ręce kata,
a pozostaniesz bliżej świata?
 
Ale Ty dzisiaj nieposłuszna
i niegrzeczna jesteś.
Tym co ziemię zagarniają
i po niebo Twe sięgają
mówisz p…rz się,
bo Ty błękitno-złota jesteś.

Przed burzą

Młoda niewiasta dziś na mnie spojrzała,
w niebieską bluzeczkę była ubrana,
jej żółta spódniczka była lekko poszarpana,
wyglądała jakby się z kimś zmagała,
jakby gwałtem była brana.
 
Jej oczy wołały – potrzebuję pomocy,
on silny i mocny, lecz zbyt wyniosły,
jam nigdy go nie kochała,
o wolność swoją zabiegała,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Ja głodu wielkiego od niego doznałam,
śmierci swych dzieci się naoglądałam,
lecz dumę swoją zachowałam
i czoła przed nim nie schylałam,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Więc pomóż mi proszę,
bo dłużej tego nie zniosę,
on tak się rozjuszył,
że z nożem na mnie się rzucił,
me serce krwawi od rana,
bo znowu gwałtem jestem brana.

Jeśli mnie ktoś dziś zapyta, dlaczego nie piszę o wojnie, tylko się Tobą zachwycam? Powiem, że wojna to straszna zołza, taka o wszystko jest zazdrosna, o szczęście, o piękno, o uśmiech zazdrosna.

Jednak przez swe działanie, przypomina mi co jest w życiu ważne, Ciągle marudzę, że życie takie trudne, do tego ulotne i kruche – a czy miałem w nim czas na uśmiech?

Tyle dziś zła dookoła, brzydota głośno woła – a czy w czasach pokoju, piękno i dobro mieszkało w moim pokoju?

Szukałem szczęścia, wypatrywałem go gdzieś z daleka – lecz przez swą ślepotę, nie widziałem jak blisko mnie czeka.

Twoja miłość i piękno, to nadziei kropla w oceania dobra przeciwko wojnie – dlatego się Tobą zachwycam.

Błękitno – złota

Gdzie się podziało niebo błękitne,
a Twe oczy niebieskie,
dlaczego są takie szkliste?
Dlaczego chowasz swoje ramiona,
i w promieniach słońca Cię nie oglądam?
Przed kim swoje skrywasz piękno
i dlaczego jest Ci tak ciężko?
 
Dzisiaj morową sukienkę ubrałaś,
biodra swoje przepasałaś
i w ciężkie korale się przyodziałaś.
Teraz innym świecisz blaskiem,
odwagi, męstwa i głodu zwycięstwa,
widzę w Tobie też nutę szaleństwa,
i jesteś w tym cała piękna.
 
Lecz Twoje światło mrok ogarnia,
czy dalej będziesz urodzajna,
w łany zbóż bogata,
dla siostry i dla brata.
Czy nie wpadniesz w ręce kata,
a pozostaniesz bliżej świata?
 
Ale Ty dzisiaj nieposłuszna
i niegrzeczna jesteś.
Tym co ziemię zagarniają
i po niebo Twe sięgają
mówisz p…rz się,
bo Ty błękitno-złota jesteś.

Przed burzą

Młoda niewiasta dziś na mnie spojrzała,
w niebieską bluzeczkę była ubrana,
jej żółta spódniczka była lekko poszarpana,
wyglądała jakby się z kimś zmagała,
jakby gwałtem była brana.
 
Jej oczy wołały – potrzebuję pomocy,
on silny i mocny, lecz zbyt wyniosły,
jam nigdy go nie kochała,
o wolność swoją zabiegała,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Ja głodu wielkiego od niego doznałam,
śmierci swych dzieci się naoglądałam,
lecz dumę swoją zachowałam
i czoła przed nim nie schylałam,
dzisiaj gwałtem jestem brana.
 
Więc pomóż mi proszę,
bo dłużej tego nie zniosę,
on tak się rozjuszył,
że z nożem na mnie się rzucił,
me serce krwawi od rana,
bo znowu gwałtem jestem brana.
Kategorie: PoezjaPortret

0 komentarzy

Dodaj komentarz

Avatar placeholder

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Podobne wpisy

Poezja Portret

Trzy krople deszczu

Patrzę jak krople deszczu spływają po Twojej twarzy mokre włosy skrywają o czym teraz marzysz Twe oczy nie wiem czy płaczą czy się uśmiechają ale wiem jak bardzo kochają...

Poezja Portret

Śniadanie na trawie

Tam mogę być niegrzeczny, zaglądać pod sukienki i patrzeć na kobiece piersi, zapomnieć o etykiecie dobrego wychowania, niech siedzi przede mną naga, chcę polewać jej ciało oliwą i patrzeć jak powoli spływa...

Poezja Portret

Oczy

Jakie oczy najpiękniejsze są na świecie, czarne, zielone, może niebieskie, te, które nigdy nie płaczą, czy te, które daleko patrzą, oczy, które pół świata zwiedziły, a może te, które w zaciszu gór się skryły?