Portret

Są poranki, które słońca nie widzą,
są dni, które w ciemności giną,
Ja się im wyrywam,
gdy rankiem Ciebie odkrywam.
Zaraz jak tylko wstajesz,
każdemu ciepły uśmiech dajesz,
otwierasz okno, a dla Ciebie ptaki śpiewają głośno.

Jest piękny poranek,
leżysz w promieniach słońca jak nagi diament.
Oszlifowane Twe kształty wyglądają jak z bajki.
Zmysłami zaczynam Ciebie ogarniać,
nie spieszę się, zwalniam,
lubię patrzeć na Ciebie jak piękną jesteś,

Jeśli mnie ktoś dziś zapyta, dlaczego nie piszę o wojnie, tylko się Tobą zachwycam? Powiem, że wojna to straszna zołza,

Widzę Twe oczy, usta i włosy.
Dziś tańczysz aż do północy.
Gdy księżyc gaśnie i cichnie muzyka,
Twój obraz gdzieś mi zanika.